Podstawy prawne i regulacje

       Podstawą naliczania opłat jest Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. W sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną oraz zmieniające je Rozporządzenia z 12 kwietnia 2012r.


Rozporządzenie w § 45.1 określa ponad umowny pobór energii biernej jako:

       „ (...) ilość energii elektrycznej biernej odpowiadającą: 

1) współczynnikowi mocy tg φ wyższemu od umownego współczynnika tg φ0 (niedokompensowanie) i stanowiącą nadwyżkę energii biernej indukcyjnej ponad ilość odpowiadającą wartości współczynnika tg φ0 lub 

2) indukcyjnemu współczynnikowi mocy przy braku poboru energii elektrycznej czynnej lub 

3) pojemnościowemu współczynnikowi mocy (przekompensowanie) zarówno przy poborze energii elektrycznej czynnej, jak i braku takiego poboru."


Kto płaci za ponad umowny pobór energii biernej? 

Rozporządzenie w § 45.2 mówi:

       „ Rozliczeniami za ponad umowny pobór energii biernej są odbiorcy zasilani z sieci średniego napięcia, wysokiego i najwyższego napięcia. Rozliczeniami tymi mogą być objęci w uzasadnionych przypadkach także odbiorcy zasilani z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1kV, którzy użytkują odbiorniki o charakterze indukcyjnym, o ile zostało to określone w warunkach przyłączenia lub umowie o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej lub umowie kompleksowej."


       Z powyższego wynika, że opłaty z tytułu ponad umownego poboru energii biernej może zostać każdy odbiorca zasilany napięciem poniżej 1 kV. Dlaczego?
Ponieważ przepisy nie definiują „uzasadnionych przypadków". Odbiory o charakterze indukcyjnym takie jak silniki, lodówki czy klimatyzacja itd. ma praktycznie każdy także opłaty za bierną mogą występować.